အသက္ကိုႏွင္း၍...

သာယာတဲ့ အသံေလးနဲ႔
ရယ္လိုက္ပါတဲ့ ခ်စ္သူ
သူရယ္ရင္ ကိုယ့္အသည္းေတြ
တဆတ္ဆတ္ ခါလို႔ေပါ့...

စူးရွတဲ့ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔
ၾကည့္လိုက္ပါတဲ့ ခ်စ္သူ
သူၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေတြ
အရည္ေပ်ာ္ရ ခ်ည္ရဲ႕ေပါ့...

မိုးလင္းခ်ိန္ အိပ္ရာထ
ႏႈိးတတ္ပါတဲ့ ခ်စ္သူ
သူႏႈိးရင္ တစ္ေန႔တာအစ
မဂၤလာ နံနက္ခင္းေပါ့...

ညခ်မ္းမေလ အနမ္းေတြေျခြလို႔
အိပ္စက္ေစတဲ့ ခ်စ္သူ
သူသိပ္ရင္ တစ္ညတာေတာ့
အိပ္မက္ေတြ လွလို႔ေပါ့...

ရင္ေသြးပမာ တီတာလို႔
ႏြဲ႔ဆိုးပါတဲ့ ခ်စ္သူ
သူဆိုးရင္ ကိုယ့္ရင္ေႏြးလို႔
အခ်စ္ေတြ ပိုရေပါ့...

ခ်စ္လြန္းတယ္ ရိုးမယ္ဖြဲ႔
သ၀န္တိုပါတဲ့ ခ်စ္သူ
အူတိုရင္ ကိုယ့္ဘ၀င္ျငိမ့္လို႔
ၾကည္ႏူးရ ျပန္တာေပါ့...

ခဏေလး ေ၀းရဖို႔ေတာင္
မေျပာပါနဲ႔လား ခ်စ္သူ
အေနေ၀းရင္ ေသြးေတြေအးလို႔
တိုးတိတ္စြာ စိုးထိတ္မိတယ္
သူေမ့သြားမွာ စိုးလို႔ေပါ့...

မာလြန္းတဲ့ ကိုယ့္အသည္း
ညိႈ႕ဆြဲပါတဲ့ ခ်စ္သူ
မာနေတြ ေျပကာေလ်ာ့
ခ်စ္မိျပီ ၀န္ခံလိုက္တယ္
တစ္ဘ၀လံုး ပံုလို႔ေပါ့...

ခ်စ္ပါသတဲ့ ဒီရင္ထဲ
ပိုတယ္လို႔ မဆိုပါနဲ႔
ခ်စ္သူဆႏၵ အလိုက်
ၾကည္ျဖဴစြာ အမိန္႔ယူမွတ္လို႔
မျငဴစူ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္
အသက္ကို ႏွင္းလို႔ေပါ့...။ ။

လြမ္းသုရင္
၂၅ ဇြန္ ၂၀၀၈